Briq, augustus 2008


Briq wil zijn flesje. Hij pakt zijn fles, hij pakt melk en komt naar mij.
Zeggen doet hij nog weinig. Hij piept, in allerlei toonaarden.

Met zijn fles loopt hij weg.
Ik ga er van uit dat hij even op de bank of op de grond gaat liggen,
drinken, boekje lezen, rondkijken, dutten.

maar

Ik hoor hem mij roepen.
Waar ben je Briq?

Hij staat bij de deur. Als ik hem voor hem openmaak,
loopt hij naar boven. Naar zijn kamertje. Naar zijn bedje.

Hij wil gewoon even rust...
Welterusten, Briq. Slaap wel.
Roep me maar als je er weer uit wilt.

Lachend loop ik naar beneden.
\Wat een vent!